Soms is vertrouwen op je eigen wijsheid en kennis best moeilijk. Tenminste, voor mij soms wel.  Wanneer iemand iets negatiefs over mij zegt, ga ik soms aan mezelf twijfelen. Zelfs als het tegen beter weten in is. Zo kreeg ik toen ik nog HR Manager in loondienst was wel eens de kritiek dat ik te vaak de werkgeverskant koos. Toen trok ik me dat best wel aan. Nu weet ik dat ik dat deed vanuit de overtuiging dat het belang van de werkgever en de werknemers parallel moet lopen om een vruchtbare samenwerking en een prettige werksfeer te hebben. Als werknemers vooral denken dat de baas hen uit wil buiten en de baas denkt dat alle medewerkers lui zijn wordt het nooit wat met die relatie.

Aan jezelf twijfelen vanwege kritiek is meestal onnodig en het is niet goed. Het is vaak zo dat het negeren van kritiek veel effectiever is dan het is om er wel naar te luisteren. Hier zes redenen waarom niet luisteren naar kritiek je feitelijk gewoon kan helpen.

Je bent geneigd het negatieve te overwaarderen

Het menselijke brein heeft de neiging te focussen op datgene wat verstoort en beangstigt. Voor de vroege mens was dat zinvol. In de jungle moest hij weten waar de giftige slangen zaten en niet waar de vlinders fladderden. Dat overlevingsinstinct is nu niet meer zo zinvol. Maar er is moeilijk van af te komen. Als je binnenkort merkt dat je je toch weer op het negatieve richt, bedenk dan dat dit je innerlijke holenmens is die voor je denkt. Niet jij.

Je kunt er ongelukkig van worden

En ongelukkig zijn is niet goed. Ongelukkige mensen presteren minder op hun werk, hebben een slechtere gezondheid en zijn vaker onvriendelijk. Er is zelfs bewijs dat luisteren naar negativiteit slecht is voor de hersenen! Vraag jezelf dus echt af of die negativist je dat allemaal waard is.

Je criticus kan twijfelachtige motieven hebben

‘Ik vind dat je moet weten…’. ‘Ik wil eerlijk tegen je zijn…’. ‘Ik kon je hier niet over in het onzekere laten…’. En dan komt het slechte nieuws. Deze situatie kennen we allemaal. Maar waarom zou iemand zich zo genoodzaakt voelen jou het slechte nieuws te vertellen? Is dat om je te helpen, of zijn daar andere motieven bij? Zeker kritiek per e-mail met (b)cc aan anderen mag jouw wantrouwen wekken.

Je criticus kan iemand zijn die je niet respecteert

Als je goed overdachte, objectieve kritiek krijgt van iemand op wiens oordeel je vertrouwt, moet je daar aandacht voor hebben. Maar neem je ook kritiek serieus van volslagen onbekenden, zoals op social media? Mensen waar je niets vanaf weet en die misschien ook wel denken dat de aarde plat is? Natuurlijk niet.

Kritiek kan je vooruitgang stoppen

Dit is een zeer reëel gevaar. Goede ideeën en initiatieven worden vaak afgeschoten door slechts een paar critici. Sommige goede ideeën worden zelfs niet gelanceerd uit angst voor kritiek. Als je een goed idee hebt en je weet het zeker, stop dan gerust watjes in je oren.

Misschien ga je er wel in geloven

Dit is het grootste gevaar. Als je gelooft dat je sterk bent, ben je geneigd je sterk te gedragen en dus ook sterk te zijn. Wat je over jezelf gelooft is een geweldig krachtig ding. Je moet de macht daarover niet in de handen laten vallen van iemand die het niet verdient.

Terwijl ik dit schrijf denk ik ook aan die mensen aan de top van bedrijven die uit zichzelf al geen kritiek willen horen. Vaak, bewust of onbewust, om een of meer van de genoemde redenen. En dat is nu ook weer niet goed. Goede eerlijke kritiek (terugkoppeling is misschien een fijner woord) die dus niet jou als persoon afkeurt maar hoogstens iets wat je gedaan hebt, die jou gelukkiger maakt omdat je jezelf ermee kunt verbeteren, die afkomstig is van iemand met verstand van zaken en recht van spreken, die jou vooruit helpt en je zelfvertrouwen niet aantast, zulke kritiek moet je natuurlijk graag willen hebben.

Geinspireerd op: Minda Zetlin, Inc.com