Wachtdagen zijn de dagen bij aanvang van de ziekte van een werknemer waarover het salaris niet wordt doorbetaald. Wettelijk mogen dit per ziektegeval maximaal 2 dagen zijn.
Wanneer de werknemer zich binnen 4 weken na betermelding opnieuw ziek meldt (ongeacht met welke oorzaak, waar je trouwens als werkgever ook niet naar mag vragen) dan geldt dit niet als een nieuw ziektegeval en mogen er dus niet opnieuw wachtdagen op het salaris worden ingehouden.
Veel bedrijven hanteren geen wachtdagen, sommige CAO’s staan het ook niet toe. Toch kan het hanteren van wachtdagen een effectief middel zijn in de bestrijding van kort ziekteverzuim. Bij de introductie van wachtdagen wordt dit vaak gecompenseerd door het toekennen van bovenwettelijke vakantiedagen. De werknemer krijgt er dan bijvoorbeeld 4 vakantiedagen bij maar bij elke ziekmelding (gemiddeld zijn dit er twee per jaar) worden twee wachtdagen gehanteerd. Werknemers die zich weinig ziekmelden hebben dan voordeel, de gemiddelde werknemer merkt er niets van en degene die zich bovengemiddeld vaak ziek meldt heeft nadeel.
Wachtdagen zorgen er wel voor dat de leidinggevende aandacht moet besteden aan ziekmeldingen van zijn mensen, met name ook aan de lengte ervan. De neiging zou namelijk kunnen bestaan dat een werknemer zich twee dagen extra ziek houdt om zo het verlies van de twee wachtdagen te “compenseren”.