Onder loonopschorting wordt verstaan de sanctiemaatregel die een werkgever aan een werknemer moet opleggen als deze zich bij ziekte niet aan zijn verplichting houdt om de (redelijke) voorschriften van de werkgever bij ziekte op te volgen. Het gaat dan met name om de voorschriften die het voor de werkgever mogelijk te maken om controle te houden. De gebruikelijke gang van zaken is dat de werkgever in deze situatie eerst een schriftelijke waarschuwing aan de werknemer verstuurt en vervolgens (bij nog steeds niet nakomen) de loonbetaling opschort. Ook dat moet weer meteen schriftelijk aan de medewerker worden meegedeeld. Dus niet wachten tot de salarisbetaling!

De andere sanctie die een werkgever moet opleggen wanneer een werknemer zich bij ziekte niet aan zijn re-integratieverplichting houdt is de loonstopzetting. Dit is de zwaardere sanctie, die wordt opgelegd als de medewerker zich niet houdt aan de (bindende) adviezen van de bedrijfsarts, zijn ziekte opzettelijk heeft veroorzaakt of zijn genezing belemmert of niet bevordert. Het verschil is dat bij loonopschorting het loon alsnog met terugwerkende kracht moet worden betaald zodra de medewerker zich weer wel aan de regels houdt (en hij inderdaad ziek blijkt te zijn), terwijl bij loonstopzetting de loonbetaling weer doorgaat zodra de overtreding is beëindigd, maar niet met terugwerkende kracht.

Vaak vindt eerst loonopschorting plaats en dan loonstopzetting. Blijft de werknemer medewerker niet meewerken dan kan een ontslagaanvraag volgen. Zelfs bij ziekte. Let op: het niet meewerken aan re-integratie is vrijwel nooit een grond voor ontslag op staande voet.