Onder loonstopzetting wordt verstaan de sanctiemaatregel die een werkgever aan een werknemer moet opleggen als deze zich bij ziekte niet aan zijn verplichting houdt om (bindende) adviezen van de bedrijfsarts op te volgen, als hij zijn ziekte opzettelijk heeft veroorzaakt of als hij zijn genezing belemmert of niet bevordert. De gebruikelijke gang van zaken is dat de werkgever in deze situatie eerst een schriftelijke waarschuwing aan de werknemer verstuurt en vervolgens (bij nog steeds niet nakomen) de loonbetaling stopzet. Ook dat moet weer meteen schriftelijk aan de medewerker worden meegedeeld. Dus niet wachten tot de salarisbetaling!
De andere sanctie die een werkgever moet opleggen wanneer een werknemer zich bij ziekte niet aan zijn verplichtingen houdt is de loonopschorting. Dit is de lichtere sanctie, die wordt opgelegd als de medewerker zich niet houdt aan de (controle)voorschriften van de werkgever bij ziekte. Het verschil is dat bij loonopschorting het loon alsnog met terugwerkende kracht moet worden betaald zodra de medewerker zich weer wel aan de regels houdt (en hij inderdaad ziek blijkt te zijn), terwijl bij loonstopzetting de loonbetaling weer doorgaat zodra de overtreding is beëindigd, maar niet met terugwerkende kracht.
Vaak vindt eerst loonopschorting plaats en dan loonstopzetting. Blijft de werknemer medewerker niet voldoen aan zijn re-integratieverplichting dan kan een ontslagaanvraag volgen. Zelfs bij ziekte. Let op: het niet meewerken aan re-integratie is vrijwel nooit een grond voor ontslag op staande voet.