Een BeZAVa-clausule is een artikel in de tijdelijke arbeidsovereenkomst die de werkgever enigszins behulpzaam kan zijn wanneer een werknemer ziek uit dienst gaat.
Het probleem is namelijk dat wanneer dit gebeurt, de werkgever op grond van de Wet Beperking Ziekteverzuim en Arbeidsongeschiktheid Vangnetters (BeZAVa) de Ziektewet- en arbeidsongeschiktheidsuitkering van de werknemer moet betalen. Geheel of gedeeltelijk, dat hangt af van de grootte (gemeten naar de loonsom) van de werkgever. Is de totale jaarlijkse loonsom van het bedrijf lager dan €346.000,- (niveau 2021, er wordt gekeken naar de loonsom over 2019) dan is de bijdrage van de werkgever nihil. Tussen de €346.000,- en €3.460.000,- is er een gedeeltelijke bijdrage; boven de €3.460.000 betaalt de werkgever de uitkering volledig. De werkgever betaalt (mee) aan de volledige duur van de Ziektewet en maximaal 10 jaar aan de erop volgende WGA-uitkering. Wordt de ex-werknemer volledig en duurzaam arbeidsongeschikt dan krijgt hij een IVA-uitkering, daar hoeft de werkgever niet aan mee te betalen. Maar al met al kan het een enorme kostenpost opleveren. De betaling vindt plaats via de Beschikking Werkhervattingskas die werkgevers jaarlijks in november ontvangen.
Voor werkgevers speelt dit probleem met name bij medewerkers op een tijdelijk contract. Zo’n contract eindigt namelijk van rechtswege, dus ook wanneer de medewerker op dat moment ziek is. De normale ontslagbescherming bij ziekte geldt dan niet. En meestal geeft een werkgever een zieke medewerker ook geen verlenging. De BeZAVa-clausule in de tijdelijke arbeidsovereenkomst bepaalt dat de ziek uit dienst gaande medewerker, ondanks dat er geen arbeidsovereenkomst meer is, zich toch aan de regels van de werkgever ten aanzien van ziekte moet houden. Dus hij moet naar de bedrijfsarts van de werkgever, moet zich houden aan de instructies van de bedrijfsarts (bijv. gedeeltelijk beter melden), moet meewerken aan een eventuele aanvraag voor een vroegtijdige IVA-uitkering, enzovoort. Daarmee kun je als werkgever in elk geval gedurende de 104 weken Ziektewetperiode nog behoorlijk invloed uitoefenen op de re-integratie (of in elk geval het niet onnodig lang ziek blijven) van de medewerker. Dat is natuurlijk een groot belang van de werkgever, want die hoeft de uitkering niet meer te betalen zodra de ex-medewerker zich beter heeft gemeld. Zonder de BeZAVa-clausule moet het UWV de re-integratie van de ex-medewerker op zich nemen. Het zal duidelijk zijn dat je daar als werkgever niet aan overgeleverd wil zijn, de achterstanden bij het UWV zijn enorm.
Een voorbeeldtekst (in Word-formaat) van een BeZAVa-clausule is te downloaden op onze downloadpagina.
Waarom alleen een BeZAVa-clausule in tijdelijke contracten? Een medewerker met een vast contract gaat eigenlijk nooit ziek uit dienst, voornamelijk omdat je een zieke medewerker niet mag ontslaan. Je kunt wel met een zieke medewerker een vaststellingsovereenkomst sluiten, maar de medewerker moet zich eerst beter melden alvorens die te tekenen. Doet hij dat niet, dan zal hij geen Ziektewetuitkering krijgen (vanwege de ontslagbescherming bij ziekte vindt het UWV hem namelijk alsnog vrijwillig werkloos). In de Vaststellingsovereenkomst wordt dan alsnog een BeZAVa-clausule opgenomen. Dat moet om het risico te vermijden dat de ex-medewerker zich na de uitdiensttreding maar voordat hij een WW-uitkering toegewezen heeft gekregen (maximaal 4 weken) ziek meldt. Want ook in die situatie geldt de Wet BeZAVa en moet de werkgever meebetalen aan de uitkering. Overigens: wanneer je een medewerker meteen bij aanname een vast contract geeft (dan kan soms nodig of gunstig zijn, zie het artikel Meteen een contract voor onbepaalde tijd geven?) dan zal daar een proeftijd van twee maanden in staan. In dat geval is een BeZAVa-clausule wel nuttig, want de Wet BeZAVa geldt ook wanneer de medewerker tijdens de proeftijd ziek uit dienst gaat.
De naam Vangnetter dateert van de afschaffing van de Ziektewetuitkering door het UWV, die toen werd vervangen door de 104 weken loondoorbetalingsverplichting bij ziekte door de werkgever. Toen dit gebeurde dreigden er twee groepen buiten de boot te vallen: medewerkers en uitzendkrachten die ziek uit dienst gaan. Voor hen is toen het vangnet gecreëerd dat hun Ziektewetuitkering alsnog door het UWV wordt betaald. De overheid wilde de kosten daarvan echter toch bij de werkgevers neerleggen, daarvoor is de Wet BeZAVa gemaakt.